Yr wyf wedi bod yn cymryd y feddyginiaeth wrth iselder ers wythnos bellach. Nos Sadwrn diwethaf oedd y noson gyntaf i mi eu dechrau. Felly, os cofiwch, cefais sesiwn dda ar y cwrw nos Wener ddiwethaf. Noson ble nad oeddwn yn cofio sut yr es adref! Ers hynny, dydw i heb gyffwrdd yr un diferyn. Wythnos sych a sobor fel Saint felly. Ond sut y teimlaf dros hyn a minnau yn yfwr mewn gwirionedd? Mae'r "penwythnos" wedi bod yn sanctaidd i mi ers y medraf gofio. Y sanctaidd hwnnw yw cael ymgynnull mewn tŷ tafarn leol a chael blasu'r hylif melyn nes i fy nghorff ddweud fy mod wedi cael digon. Yna, yn dilyn llon bolaid ar nos Wener yr oeddwn yn mynd adref a chysgu. Doeddwn fyth yn yfed yn ormodol. Byddwn wastad yn glynu at yr un hylif a ddim yn ei gorwneud hi drwy yfed diodydd gwahanol. Unwaith yr oeddwn yn teimlo fy mod wedi cael digon, roeddwn yn mynd. Serch hynny, ar brydiau, roedd ambell dro ble roedd 12 peint yn cael ei ystyried fel ddim llawer. Ond, byddwn yn tystio ar fy enaid mai 6 neu 7 bydd yr arferiad. A hynny, yr un modd ar nos Sadwrn hefyd. Diflannu a wnaeth fy amser i pan ddechreuais yn fy ysgol newydd.
Roedd y mis gyntaf yn grêt. Roeddwn yn helpu ffrind allan ar nos Wener a nos Sadwrn am ryw dair awr tua 6 'ma. Roeddwn efo'r cyfle i fynd a dwsin o lyfrau efo mi a'u marcio rhwng helpu hefyd. Felly, roedd fy ngwaith ysgol yn fy nilyn wrth helpu ffrind yr un modd. Grêt. Ceiniog neu ddwy i'w gwneud hefyd. Ideal - chwedl y Sais. Daeth fory ddydd Sadwrn wedyn, a doeddwn byth yn sâl wedi cael diod, ond doeddwn byth yn gosod larwm chwaith. Felly, tua hanner dydd ydoedd yn gysonach na dim. Cyfartaledd y dywedwn ni. Ac yn syth ati yr oedd hi. Am waith yr ysgol. Daeth chwech o'r gloch ac i ffwrdd a fi i helpu ffrind. Dwsin o lyfrau ac i ffwrdd a fi. Am naw, adref am quick wash, ac i ffwrdd a fi am yr arferiad. Dydd Sul yn gyffelyb i'r manylyn am hanner dydd ac i ffwrdd a mi ar y gliniadur a'r marcio bob yn ail. Rhoi'r gorau iddi tua deg. Cael bath. Ac i'r gwely.
Ni pharodd yr arferiad hwnnw'n hir. Roeddwn yn hwyrach yn mynd i'r gwely yn yr wythnos ac yn codi'n gynharach y bore. Gwrthod bod mewn car share oherwydd roeddwn am fod yn yr ysgol awr yn gynt er mwyn gweithio cyn dechrau. Hwyrach i'r gwely ac yn gynharach i'r ysgol felly. O ia - sori, wedi colli trywydd ar y testun mewn gwirionedd yma. Yr wyf yn hoff o wagio fy meddwl, mae'n ddrwg gen i.
Ia, doedd yr hen alcohol ddim yn broblem gen i hyd y gwelaf i. Haeddiannol oedd yr amser hamdden ac fel yna yr oeddwn i'n ymlacio. Ond, es i i yfed bob nos bron dros y Nadolig. Roeddwn yn mwynhau gormod a dweud y gwir a chredaf yn gryf mai dyna sydd wedi cryfhau'r ffordd dw i'n teimlo ar hyn o bryd. Cefais hyder i fynd i dafarndai. Cefais yr hyder o gymdeithasu a sgwrsio a phobl a gwyddwn o'r gorau bod hynny'n arferiad a oedd yn ddiarth i mi ers rhai wythnosau cyn hynny. Ond, ar y cyfan felly, heb gynnwys y Nadolig, roeddwn i'n mynd am beint bob nos Wener a phob nos Sadwrn ac yn llawn haeddiant cael mynd yn fy meddwl i. Serch hynny, yn dilyn rhyw chwe wythnos, i ganol mis Hydref, roedd yn rhaid i'r helpu a'r yfed peidio. Roedd yn rhaid i mi beidio â gwneud ychydig hynny o oriau'r wythnos o bleser yn gyfan gwbl. Roedd yn rhaid i mi weithio ar y gwaith ysgol.
Daeth cyfnod o ddu drosta i a'r du hwnnw oedd yn cynrychioli’r gwaith roeddwn yn ceisio ei wneud. Dywedaf geisio am reswm dilys. Meddwl a chynhyrchu a pheidio bod yn hapus â'r cynnyrch yr oeddwn ac yn ail ddechrau a chydiad yn y 6ed fyg o goffi. Ond, teimlaf fy mod yn ailadrodd erbyn hyn, teimlo fel fy mod yn eich gwthio i gredu fy mod i wedi cael cam. Dydw i ddim. Ymbilio yr wyf ar fyfi fy hun i ailgydio yn fy hun. *Gwranda arna chdi dy hun My-Fi bach - ti'n swnio'n pathetig, sortia dy hun allan.* - daw fy meddyliau i chi gyfeillion fel y dant i'm meddwl. Ymddiheuriadau am y dryswch. Dydw i ddim am ei newid gan fy mod eisiau i chi brofi yn union sut mae fy meddwl yn gweithio ar hyn o bryd. A dyna ni mewn gwirionedd. Mae'n dod i ben am y pwnc 'na dwi'n meddwl. Yn ôl i'r presennol. Ella dof yn ôl rhyw ddiwrnod arall a cheisio esbonio'r dryswch llwyr yna.
Er mai neithiwr oedd y noson gyntaf i mi beidio â mynychu'r tafarndy mewn gwirionedd, roeddwn yn teimlo'n anesmwyth iawn. Credaf mai'r tor mewn normalrwydd eto sydd wedi anesmwytho fy nheimladau. Torri arferiad. Arferiad yr oeddwn yn edrych ymlaen ato drwy'r wythnos tra roeddwn yn gweithio. Nes i mi orfod peidio mynd oherwydd pwysau gwaith cynyddol a fy mhen i fethu ymdopi ag o. Ond, rŵan, caf fynd. Does dim yn fy rhwystro. Gofynnais i fy meddyg yn blwmp ac yn blaen ddydd Gwener, os gai beint efo'r feddyginiaeth. Cei medd ef ond y mwyaf yr yfi di, y mwyaf sedetad yr ei di. Hmmmmm, dim diolch! Felly, na dim diferyn.
Dydd Sadwrn nes i ddechrau ysgrifennu'r blog hwn ac mae hi bellach yn ddydd Sul. Es i i helpu ffrind heno am dair awr. Es i i dŷ tafarn i gwrdd â ffrind annwyl sydd wedi rhoi genedigaeth i ferch tri mis yn ôl. Doeddwn heb ei gweld hi ers dros flwyddyn a hanner siŵr gen i. Roedd o'n braf ei gweld hi. Doedd dim Britvic Oren yno. Gweld neis yw sudd oren a lemonêd!
Mae gen i flog arall i'w ysgrifennu mewn ychydig. Unwaith caf lonydd mi wnaf. Y stori fach nesaf yw Adroddiad yr Iechyd Galwedigaethol. Wedi cyrraedd ers bore Sadwrn, mae'n bositif iawn! Rhannaf ddarnau a chi tro nesaf a cheisio fy ngorau glas o gadw fy hunaniaeth allan ohoni.
Diolch am wrando os ydych yn rhywle.
Cofion cynnhesaf i bawb a byddwch ddiogel,
My-Fi
No comments:
Post a Comment